شمیم اصفهانی
شمیم اصفهانی، محمدحسین
قرن: ۱۲ (وفات: ۱۱۵۹ ق)
شاعر، متخلص به شمیم. اصلش از شیراز است ولى در اصفهان مى‌زیست، در زمان نادرشاه به قضاى لشکر منصوب شد و بعد کلانترى اصفهان به او داده شد. عاقبت به دست شاه کشته شد. از اشعار اوست:
ز سوز عشق تو آن را كه نیم جانى هست چو شمع تا نفس واپسین زبانى هست
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۳۴۱.
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |